zondag 13 december 2015

Konstatin Wegerer 9


Jeszcze rok nie minął, kiedy Magdalena urodziła zdrowego syna. Nazywany był Hans po ojca. Jednak, dawali mu na drugi imię "Symon". Imię który był w pobliżu Bober prawie nieznany. Tu należy następujące wyjaśnienie; Matka Magdaleny nosiła złoty pierścień na dłoni, która nigdy nie zdjęła. Tylko raz, krótko po ślubie Magdaleny, osa gryzła ją w palec. To było tak spuchnięte, że trzeba było wyciąć pierścień z szczypiec, aby mu zdejmować z palcu. Kiedy Magdalena spojrzała na rozcięty pierścień, zobaczyła, że ​​nazwa "Symon" została wygrawerowana. Pytała matkę, czy to imie jej ojca. Matka pokiwała głową i zaczęła płakać. Magdalena potem nie chciała więcej pytać, bo nigdy nie słuchała to imię w związku z jej zmarłego ojca. Ale teraz jej syn musiał nosić tę imię.

Na jego narodzin miała mały Hans Symon już potężny wzrost włosów. To byli czarny jak smoła włosy od matki. Nie były one gładkie, lecz dzikie zakręcony tak, że to było prawie niemożliwe, aby czesać lub szczotkować. Wkrótce, nazywano go w całym okolice po prostu "Hans Pechkopf". (smołowa głowa)


Er was nauwelijks een jaar verstreken, toen Magdalena beviel van een gezonde zoon. Men noemde hem Hans naar zijn vader. Hij kreeg echter als tweede naam ‘Symon’ toegevoegd. Deze naam was in de omgeving van de Bober bijna niet bekend. Hier hoorde de volgende uitleg bij; Magdalena’s moeder droeg aan haar hand een gouden ring, die ze nooit afdeed. Slechts één keer, kort na Magdalena’s bruiloft, had haar een wesp in deze vinger gestoken. Die was zo sterk gezwollen, dat men met een tang de ring kapot moest knippen om hem van de vinger te krijgen. Toen Magdalena de opengeknipte ring bekeek, zag ze, dat er de naam ‘Symon’ in gegraveerd was. Ze vroeg haar moeder, of dat de naam van haar vader was. Haar moeder knikte met haar hoofd en begon te huilen. Daarna wilde Magdalena niet verder vragen, want ze had deze naam in samenhang met haar dode vader nog nooit gehoord. Nu echter moest haar zoon ook deze naam dragen.

Bij zijn geboorte had de kleine Hans Symon al een krachtige haargroei. Het waren de pikzwarte haren van zijn moeder. Ze waren echter niet glad, maar wild gekruld, zodat het bijna onmogelijk was, ze te kammen of te borstelen. Weldra noemde men hem in de hele omgeving alleen maar ‘Hans Pechkopf’

zondag 6 december 2015

Konstatin Wegerer 8


Siedlecin - Boberrohrsdorf


Teraz można sobie wyobrazić, że to byłoby trudne, bo matka była głusi i niemi, więc nie mógł mówić. Ale matka Magdaleny dowiedział się w jej życiu, komunikować się bardzo dobrze z innymi ludźmi, z gestów i znaków. Zaskoczenie matki był wielki, dostać bez zastrzeżeń, radosne zgody z Magdaleny. Magdalena przyznała, że w ciągu czasie coraz bardziej zakochała sie w Hansa von Zedlitz. Wierzyła w tym, że ​​jeśli ktoś może zmienić tak mocno, aby wygrać kogoś dla siebie, to, że miłość musi być bardzo silna. Chciałaby, odpowiedzieć na tę miłość i stać się jego żona.

Hans zorganizował wesoły ślub. Cały Siedlęcin i cała ludność wieży rycerski zostali zaproszeni, a też rodziny z dwóch braci von Zedlitz. Również brat Adam przyszedł. Stara walka została zapomniana, ponieważ Adam, starając o ręka młoda dama z wyższej szlachty wielokrotnie słyszał  zachwalający slow o jego brat, Hansa. Cała rodzina była szczęśliwa, aby usłyszeć, że tak często u ręka proszone Magdalena, na końcu powiedziała tak.



Nu kon men zich voorstellen, dat dit moeilijk was, omdat de moeder doofstom was, en dus niet kon praten. Maar Magdalena’s moeder had in haar leven geleerd, om met gebaren en tekens heel goed met andere mensen te communiceren. De verbazing van moeder was groot, om zonder verdere bedenkingen van Magdalena een blijde toestemming te krijgen. Magdalena gaf toe, dat ze in de loop van tijd steeds verliefder op Hans von Zedlitz geworden was. Ze geloofde dat als iemand zich zo sterk kon veranderen, om een ander voor zich te winnen, dan moest die liefde wel heel sterk zijn. Ze wilde nu graag deze liefde beantwoorden en zijn vrouw worden.


Hans organiseerde een vrolijke bruiloft. Heel Rüdersdorf en de hele bevolking van de riddertoren waren uitgenodigd, daarbij ook de hele familie van de beide broers von Zedlitz. Ook broer Adam was gekomen. De oude strijd was vergeten, want Adam had bij zijn pogingen om een jonge dame uit de hogere adel steeds weer lovende woorden over zijn broer Hans gehoord. De hele familie was gelukkig te horen, dat de zo vaak het hof gemaakte Magdalena nu ook ja gezegd had.

zondag 29 november 2015

Konstatin Wegerer 7

Jego brat Adam obserwował to wszystko z wielką podejrzliwością, bo nie podobał mu, że Hans robił tyle trudów dla nie szlachetnego dziewczyny. On sam planował poślubić w bogatej i wyjątkowej rodziny. Wtedy takie zachowanie brata byłoby bardzo szkodliwe. W związku z tym nie było dziwnego, że dwaj bracia wzrosła od siebie. Hans von Zedlitz odprowadził się od wieży do sąsiedniego starych i zaniedbanych gospodarstwo, co było również własność rodzina von Zedlitz. Pracował tam z cały jego siły, orał nowe przygotowane pole, robił drainage na mokry pastwisk. na tej  pracowników znaleźć bardzo dobrą pracę, i chwalił ich rzetelnego pracodawcy.

Hans, jednak nie wytrzymał skusić Magdalena. Często odwiedzał wieży na Bóbr i przyniósł Magdalena i jej matkę, warzyw, owoców lub kwiatów z jego ogrodzie. Czasami został też inny mały prezenty dla Magdalena.

W ten sposób minął cały rok. Wtedy Hans von Zedlitz wysłał swat do matki panny młodej i powiedział jej, że Hans kochać Magdalena i chciał się z nią ożenić, i jak jego żona chciała jej przeprowadzić do swojej nowej posiadłości. W każdym razie, ona jej matka była również mile widziane. Swat miał również przeczytać od razu przygotowane umowy małżeńskiej, gdzie było pisane dla Magdalena i jej matka wszystkich pewniki na przyszłość. Matka zapytała tydzień czasu do myślenia i rozmawianie z córką.


Zijn broer Adam bekeek dit alles met grote argwaan, want hem beviel het niet dat Hans zoveel moeite deed voor een niet adellijk meisje. Hij zelf was van plan om in een rijke en voorname familie in te trouwen. Dan zou zulk gedrag van zijn broer zeer schadelijk zijn. Het was daarom niet verwonderlijk dat de twee broers uit elkaar groeiden. Hans von Zedlitz trok weg uit de toren, naar een in de buurt gelegen oud en verwaarloosd boerengoed, dat ook van de familie von Zedlitz was. Hij bewerkte dit landgoed met al zijn kracht, legde nieuwe velden aan en draineerde de moerassige weiden. Steeds meer arbeiders vonden daar een zeer goede baan, en loofden hun vlijtige werkgever.

Hans hield echter niet op, Magdalena te verleiden. Vaak kwam hij naar de toren aan de Bober gereden en bracht voor Magdalena en haar moeder van zijn veldvruchten of bloemen uit zijn tuin mee. Soms liet hij ook een ander klein geschenk voor Magdalena achter.

Zo verstreek een heel jaar. Toen stuurde Hans von Zedlitz een bruidspleiter naar Magdalena’s moeder en deze vertelde haar, dat Hans graag met Magdalena wilde trouwen en haar als zijn vrouw naar zijn nieuwe landgoed wilde voeren. Ook zij, haar moeder was van harte welkom. De bruidspleiter moest ook meteen een voorbereid huwelijkscontract voorlezen, waarin voor Magdalena en haar moeder alle zekerheden voor de toekomst opgeschreven waren. De moeder vroeg een week bedenktijd en besprak dit met haar dochter.

zondag 22 november 2015

Konstatin Wegerer 6



Dziadek powiedział mi również o Panu i Hansa i Adama von Zedlitz, przyszłych właścicieli wieży rycerskiej na Bobrze. Staram się powtórzyć tę historię dosłownie z mojej pamięci, jak mój dziadek powiedział; "Hans von Zedlitz był w młodości prawdziwy łajdak, i miał na sumieniu wiele figli i występków, a więc obawiano się go wszędzie. Jednak, kiedy wyjechał z bratem w wieży rycerskiej na Bobru, zakochał się w pięknej niewiasta o imieniu Magdalena. Miała długie włosy czarne jak smoła, którą zwykle nosił zwinięty w ślimak nad uszami. Jej ojciec był sługą konni dla poprzedni panów, ale zginał podczas napadzie. Wciąż mieszka razem z matką w wieży rycerski, który tam, tak jak Magdaleny samej, pracowała w kuchni. Hans von Zedlitz próbował uwieść tę dziewczynę, ale ona nie odpowiedziała na jego awanse. Jego występki były tak znane, że żadna dziewczyna nie chce zacząć coś z nim. Również jej matka była bardzo przeciwne. Ona ukryła Magdalena najlepiej jak potrafiła. Ponad to, matka była głusi i niemi, i może wyrażać się jedynie za pomocą gestów. (Magdala z Kwieciszowice) To widoczny zrobiła z całą wyrazistością.

Przez to ​​Hans von Zedlitz zmienił jego życie całkowicie. On zmienił w opiekuńczy Pan dla swoich poddanych w wieży, i martwił się o rolników we wsi, i pomógł nim, tam gdzie mógłby pomóc. Wszyscy byli zaskoczeni zmianami. Hans von Zedlitz nie ukrywał, że zrobił to wszystko z miłości, a nadal próbował uwieść młodą Magdalena.


Grootvader vertelde me ook over de Heren Hans en Adam von Zedlitz, de latere eigenaren van de riddertoren aan de Bober. Ik probeer dit verhaal woordelijk uit mijn geheugen te herhalen, zoals mijn grootvader het verteld heeft; ‘Hans von Zedlitz was in zijn jeugd een echte schurk, en heeft veel streken en wandaden uitgehaald, en werd daarom overal gevreesd. Toen hij echter met zijn broer in de riddertoren aan de Bober trok, werd hij verliefd op een heel mooie maagd die Magdalena heette. Ze had lange pikzwarte haren, die ze meestal in een slak opgerold over de oren droeg. Haar vader was ruitersknecht bij de vroegere heren geweest, maar was bij een overval gedood. Ze woonde nu nog alleen met haar moeder in de riddertoren, die daar, net als Magdalena zelf, in de keuken werkte. Hans von Zedlitz maakte dit meisje het hof, maar vond helemaal geen tegenliefde. Zijn wandaden waren zo bekend, dat geen enkel meisje iets met hem wilde beginnen. Ook haar moeder was heel afwijzend. Ze verborg Magdalena zo goed als ze kon. Daarbij kwam, dat de moeder doofstom was, en zich alleen met gebaren kon uitdrukken. (Magdalena uit Blumendorf?) Dat deed ze dan kennelijk ook met alle duidelijkheid.


Hierdoor veranderde Hans von Zedlitz zijn leven volledig. Hij werd nu een zorgzame Heer voor zijn onderdanen in de toren, en was bezorgd om de boeren in het dorp, en hielp waar hij maar helpen kon. Iedereen was verbaasd over deze verandering. Hans von Zedlitz verborg niet, dat hij dit alles uit liefde deed, en probeerde verder de jonge Magdalena te verleiden.

zondag 15 november 2015

Konstatin Wegerer 5

Jan Hus


Mój dziadek opisane bardzo wyobrażalny, okrucieństwa w wioskach i miasteczkach. Czasami musiałem przerwać i powiedzieć mu, że ja nie mogę dalej usłyszeć. To było dla mnie za straszne. Wtedy dziadek powiedział kopany w jego myśl jeszcze: "Jak tylko cesarz Zygmunt był trochę bardziej tolerancyjni dla ludzi w Bohemy i ich pytania religijne, to było można uniknąć cały ta wojna Husytów. Ale cesarz był w tym czasie pod złym wpływem uparty, fanatyków religijnych.

Jednak dziadek opowiedział także, jak w tym strasznym czasie pozostawała dobrych charakterów, a ludzie pomogli się między sobą. Kiedy zapytałem go, dlaczego jeden człowiek okrada, a drugi człowiek pomaga bliźniego, on próbował wyjaśnić to bardzo prosto: "indywidualny człowiek może myśleć w pokoju, a to oznacza, że ​​on pomaga innym. To czyni go szczęśliwym. Jeśli człowiek jest jednak w dużej grupie, zaczyna krzyczeć. Krzyczenie blokuje myślenie i człowiek działa zgodnie z jego pierwotnym instynktem. Zabija bliźniego, bo stoi mu na drodze."

Później Często myślałem o tym dość proste wyjaśnienie. Ale trochę prawdy było w tym, na pewno



Mijn grootvader beschreef zeer beeldend de wandaden in de dorpen en steden. Soms moest ik hem dan onderbreken en zeggen dat ik het niet verder kon aanhoren. Dat was me te gruwelijk. Dan zei grootvader in zijn gedachten verzonken nog: ‘Als keizer Sigismund slechts een klein beetje toleranter tegenover de Boheemse bevolking en hun geloofsvragen was geweest, dan had die hele Hussietenoorlog vermeden kunnen worden. Maar de keizer stond destijds onder de slechte invloed van stijfkoppige, religieuze fanatici.


Grootvader vertelde echter ook, hoe er in die vreselijke tijd toch goede karakters bleven, en de mensen zich onder elkaar hielpen. Toen ik hem vroeg waarom de ene mens rooft en de andere mens zijn naaste helpt, probeerde hij me dit heel eenvoudig uit te leggen: ‘de individuele mens kan in alle rust nadenken, en dat leidt ertoe dat hij een ander helpt. Dat maakt hem tevreden. Als de mens zich echter in een grote groep bevindt, dan begint hij te schreeuwen. Het schreeuwen blokkeert het denken en de mens handelt alleen nog volgens zijn oerdrift. Hij vermoordt zijn naaste, omdat hij hem in de weg staat’.


Ik heb later vaak aan deze toch wel eenvoudige verklaring gedacht. Maar een kern van waarheid zat er zeker in.

zondag 8 november 2015

Konstatin Wegerer 4





Hus był zaproszone przez cesarza Zygmunta, na koncylia w Constance wyjaśnić jego teorie. Pisane mu było zapewnione bezpieczne przejście dla tej podróży. Mimo to aresztowali za zbrodniarza, uwięziony, przesłuchiwany i ostatecznie nawet zabity. To doprowadziło do poważnego buntu w cały Bohemia. Małe grupy rolników napadli wyznanie cesarze i władz kościelnych, którzy byli w ich oczach odpowiedzialni za ich ubóstwa i splądrowali i zrabowali ich. Dosyć szybko mieszały banici między tymi grupami, które były zainteresowane w tych napadów, bez względu na to, dlaczego to poszło. Tak zaczęła się coraz pogorszenie grabieży i mordów w dotychczas przyjaznych krajów Bohemia.

Cesarz Zygmunt chciał zakończyć z swoją moc, to co się stało i wysłał silną armię do Bohemy. Jednak w międzyczasie Husytów połączyła pod wysoko wykwalifikowanych przywódców i wygonili z ich lepiej walka moralnie i swoje nowoczesne taktykę, wyznanie cezara łatwe do ucieczka. Dwa inne armie, którzy walczyli przeciwko Husytów wysłane przez cesarza i przez papieża Marcina V, nawet błogosławiony, zostali pokonani. Wściekłość Husytów teraz koncentrowało się również na inne kraje cesarza. Zniszczyli Śląsk, Saksonia, Brandenburgia i Bawaria.


Hus was door keizer Sigismund voor het concilie in Konstanz uitgenodigd, om zijn theorieën daar uit te leggen. Hem was schriftelijk een vrijgeleide voor deze reis verzekerd. Maar men heeft hem toch als een misdadiger, gevangen genomen, verhoord en tenslotte zelfs gedood. Dat leidde tot een groot oproer in heel Bohemen. Kleine groepen boeren overvielen de keizergezinden en de kerkelijke autoriteiten, die ze voor hun armoede verantwoordelijk maakten en plunderden en beroofden hen. Snel genoeg mengden zich echte rovers tussen deze groepen, die in deze overvallen geïnteresseerd waren, om het even waarom het ging. Zo begon een steeds erger wordend roven en moorden in de tot dan toe vriendelijke Bohemische landen.

Kaiser Sigismund wou met zijn macht een einde aan dit gebeuren maken en stuurde een sterk leger naar Bohemen. De Hussieten hadden zich intussen echter onder zeer vaardige aanvoerders samengevoegd en sloegen met hun wezenlijk betere strijdmoreel en hun moderne tactiek de keizergezinden gemakkelijk op de vlucht. Ook twee andere legers die door de keizer tegen de Hussieten werden ingezet, door paus Martin V als kruistocht gezegend, werden verslagen. De woede van de Hussieten richtte zich nu ook op andere landen van de keizer. Ze verwoestten Silezië, Saksen, Brandenburg en Beieren.

zondag 1 november 2015

Konstatin Wegerer 3

 wewnetrze wieza w Siedlecin


W opowieści dziadka zazwyczaj nie stało dużo, ale później doszedłem do wniosku, że w każdej historii osiągnęła ważną doświadczenie życiowe lub przykład dobrych zachowani ludzkich. Teraz uważam, że całe moje stosunek do życia, pochodzi z opowieści mojego dziadka opowiadanych mniej nie więcej jako zabicie czas..

Powiedział o rycerz Hans Wesin, który mieszkał kiedyś w wieży ż dużo jazdy konny i ochraniał kolumny handlowe który wędrowali przez kraj.  Tak, poznałem straszny czas napady Husytów, w którym cały kraj został zniszczony, a ludzie musieli cierpieć wiele.

On mówił o tym Husytów z wielką obrzydzeniem, i również przetłumaczył powodu dlaczego tego ludzi, jak gangi rabusiów, wędrowali przez kraj. Na początku chcieli tylko pokazać niesprawiedliwe i bezlitosnego wykorzystywania przez niektórych duchownych swój Kościół, który szczególnie mocno uderzyć w ich nędzy. W nauczyciela akademickiego Jan Hus znaleźli znajome, werbalne silne obrońca ich przyczyny. Hus chciał kierować kościół  powrotem do wykonywania swoich naprawdę ważne wartości, jak to jest opisane w Biblii. W związku z tym, on był przeciwny, że biedni ludzie zostali zmuszeni przez duchownych, aby przekaz pieniężny do tych panów, i przede wszystkim do papieża w Rzymie aby postawiać pięknych budynków. Posunął się nawet tak daleko, by twierdzić, że w ogóle papież nie było potrzebne. Taka funkcja nie zostało wymienione w Biblii.


In de verhalen van grootvader gebeurde meestal niet veel, maar later kwam ik tot de conclusie dat er in elk verhaal een belangrijke levenservaring of een voorbeeld van goed menselijk handelen stak. Nu geloof ik, dat mijn hele instelling tot het leven, stamt uit de verhalen die mij grootvader min of meer als tijdverdrijf vertelde.

Zo vertelde hij over de ridder Hans Wesin, die vroeger met een grote ruitersschare in de toren woonde en de handelstochten door het land bescherming bood. Ik leerde zo de verschrikkelijke tijd van de Hussietenovervallen kennen, waarin het hele land verwoest werd, en de mensen veel moesten lijden.

Hij sprak over de Hussieten met grote walging, en verklaarde me echter ook, wat deze mensen er toe bracht, als roverbendes door het hele land te trekken. In het begin hadden ze alleen de oneerlijke en onbarmhartige uitbuiting door enkele geestelijken van hun kerk kenbaar willen maken, die hen in hun armoede bijzonder hard trof. In de universiteitsleraar Jan Hus hadden ze een bekende en woordsterke verdediger van hun zaak gevonden. Hus wilde de kerk weer tot zijn werkelijk belangrijke waarden terugvoeren, zoals het in de bijbel beschreven is. Hij was er daarom tegen, dat de arme bevolking door de geestelijkheid tot geldafdracht werd gedwongen, om deze heren, en in het bijzonder de paus in Rome prachtige gebouwen te kunnen laten oprichten. Hij ging zelfs zover, om te beweren dat een paus helemaal niet nodig was. Zo’n ambt werd in de bijbel niet genoemd. 

Konstatin Wegerer 14

zamek Czocha

Ona mi powiedziała o wielkie przyjęcie, który jej ojciec organizował pięć lat temu w zamek Gryf. Ona miała możliwość obejrzenia, jak rycerze organizowali małe walki, i mogli wygrać jakiś nagrodzenie, rycerze mieli jej wdzięczność podniośli jej, a ona pocałowała jch na czole. Ale ona nie zrobiła tego z przyjemnością, ponieważ rycerze śmierdzieli z ich ust pachnieli na piwa i wina. Niestety w tym pocałowanie nie mogła uszczypnąć nos .

Późnej, wieczorem matka włożyła ją do łóżka, ponieważ impreza coraz było głośniejsze i to nie nic dla małych dziewczynek. Mimo to ona raz wychodziła z lóżko i patrzyła przez małe okienko w wielki sala. Pan od Czocha wspiął się na stole i chciał wiadro z winem w jednym raz wypić do dno. Jednak, w trakcie nagle upadł na plecy i spadł ze stołu na podłogę. Wstał jeszcze raz, spadł do tylu, przez drzwi z dużo hałasu z schody na dole. wtedy zauważyli, że Pan od Czocha w ostatnim upadku złamał sobie kark i umarł. W ten sposób impreza sie skończyła. 

Magdalena, którzy śmiali się głośno w pierwszej części swojej historii, robiła się poważna na końcu. Rozmawialiśmy o śmierci. Moim zdanie, Pan od Czocha zmarł dobrze, pełne zabawy i bez strachu. Magdalena widziała to nie więcej to samo. Przynajmniej nie widziałem żadnej kary od Boga z powodu zuchwały, taki jak katolickiego proboszcza z Gryfów powiedziała z ambony.



Zo vertelde ze me over een groot feest, dat haar vader vijf jaar geleden op burcht Greiffenstein gegeven had. Zij had mogen toekijken, als de ridders kleine gevechten hielden en daarvoor prijzen kregen, de ridders hadden haar als dank omhoog getild, en zij had ze dan op het voorhoofd gekust. Maar ze had het niet met plezier gedaan, want de ridders stonken uit hun mond naar bier en wijn. Maar ze had daarbij toch ook niet haar neus kunnen dichtknijpen.

Later op de avond had haar moeder haar naar bed gebracht, want het feest werd steeds luidruchtiger en dat was niets voor kleine meisjes. Ze was dan toch nog een keer opgestaan en had door een klein raampje in de zaal kunnen kijken. De heer van Tschocha was op een tafel geklommen en wilde een emmer met wijn in één keer leeg drinken. Daarbij viel hij echter plotseling achterover en viel van de tafel op de grond. Hij stond nog een keer op, viel achterover door een deur met veel herrie een trap af. Toen echter merkte men dat de heer van Tschocha bij de laatste val zijn nek gebroken had en gestorven was. Het feest was daarmee afgelopen.

Magdalena, die bij het eerste deel van haar verhaal nog luid lachte, was aan het slot ernstig geworden. We spraken over de dood. Ik was van mening dat de heer van Tschocha goed gestorven was, vol van plezier en zonder angst. Ook Magdalena zag het enigszins zo. In ieder geval zag ze er geen straf van God wegens overmoed in, zoals de katholieke pastoor van Greiffenberg het vanaf de kansel verkondigde.

zondag 25 oktober 2015

Konstatin Wegerer 2



Ik moet ongeveer rond het jaar 1590 geboren zijn. Precies weet ik dat niet, want ik heb mijn ouders daar nooit naar gevraagd. Het was voor mij niet belangrijk, en het heeft zelden ooit iemand geïnteresseerd, hoe oud ik was. Mijn jeugd bracht ik door in een grote riddertoren aan de Bober. Mijn vader was een ruiterknecht bij de Heer von Nimptsch, die eigenaar was van de toren, het hele dorp aan de Bober en het omliggende Heerschap samen met enkele andere dorpen. Van mijn vader kan ik me weinig herinneren, want hij kwam bij een gevecht om het leven, toen ik nog heel klein was.

Ook mijn grootvader leefde in de riddertoren aan de Bober. Hij had ook als ruiterknecht bij de familie von Nimptsch gediend en verzorgde nu als oude man nog de paarden. Moeder was na vaders dood als maagd in het dorp getrokken. Ze mocht daar echter geen kind meebrengen. Zo liet ze mij bij grootvader in de toren achter. Ik was daar heel gelukkig over, want hij kon heel mooi sprookjes en verhalen vertellen.

Als het avond werd, klauterde ik in onze kamer op zijn schoot. In het begin vroeg ik hem steeds om een nieuw sprookje. Later toen ik groter werd, luisterde ik liever naar de verhalen, die hij zelf meegemaakt had, of die hem verteld waren. Hij moest ze telkens opnieuw vertellen, en dat deed hij steeds weer met veel plezier. Hij gebruikte daarbij telkens weer dezelfde woorden en uitdrukkingen en zelfs dezelfde zinnen, zodat ik al gauw de verhalen van buiten kende.

Maar zelfs toen, wilde ik dezelfde verhalen steeds weer opnieuw horen. Als grootvader midden in een zin een pauze hield, kon ik de volgende woorden steeds zeggen. Zo leerde ik in de loop van de tijd veel van grootvaders verhalen kennen. Dat heeft me later eens goed geholpen, toen ik meerdere weken gevangen gehouden werd in een donkere kerker met miserabel eten, en op mijn bevrijding moest wachten. Ik doodde toen de tijd, door steeds weer grootvaders verhalen hardop te vertellen. Hierdoor verveelde ik me niet, en bleef bij mijn verstand.

Urodziłem około roku 1590. Ja po prostu nie wiem dokładnie, bo mam nigdy nie zapytałem moi rodzice. To nie było dla mnie ważne, i to rzadko ktoś zainteresowało, ile mam lat. Moje dzieciństwo spędziłem w wielkiej wieży rycerskiej na Bobru. Mój ojciec był sługą jeźdźca dla Pana von Nimptsch, który posiadał wieżę, całą wieś na Bobru i okolicznych ziemna wraz z kilkoma innymi wioskami. Od mojego ojca, nie pamiętam wiele, on zginał w jakiś walka, gdy byłem bardzo młody.

Mój dziadek też mieszkał w wieży rycerskiej na Bobru. Również pracował jako sługa jeźdźca dla rodziny von Nimptsch i teraz jako starzec dbał nadal o koni. Matka po śmierci ojca poszła do wsi i pracowała tak jaja dziewica. Ale tam nie mogła zabrać dziecko. W ten sposób zostałem u dziadka w wieży. Byłem bardzo szczęśliwy , bo on umiał powiedzieć dość pięknych bajek i opowieści.

Gdy nadszedł wieczór, ja podszedłem w naszego pokoju na jego kolanach. Na początku zawsze poprosił go, aby utworzyć nową bajkę. Później, kiedy dorastałem, wolałbym słuchać opowieści, który on sam był świadkiem lub który on zostały opowiedziane. Zawsze musiałem im powiedzieć opowieści jeszcze raz, znowu i znowu i zrobił to z wielką przyjemnością. Używał w kółko te same słowa, wyrażenie, a nawet te same zdanie, więc szybko znał historię na pamięć.

Ale nawet wtedy, chciałem usłyszeć te same historie w kółko. Kiedy dziadek trzymał pauzę w zdaniu, mogłem zawsze uzupełniać następny  słowy. Tak poznałem w czasie wiele opowieści dziadkowi. To pomogło mi później kiedyś bardzo, kiedy zostałem zatrzymany na kilka tygodni w ciemnym lochu z nędznej żywności, i musiałem czekać na moje wyzwolenie. Zabiłem czas aby opowiadać historie od moje dziadek na głośno. Przez to nie nudziłem się i nie wariowałem.


zondag 18 oktober 2015

Konstatin Wegerer 1 (Siedlecin, Boberrohrsdorf)


Röhrsdorf in het jaar 1657

Bibiana heeft me verlaten! Dat is het enige waaraan ik nu kan denken. Steeds weer gaat er maar één gedachte door mijn hoofd: Bibiana heeft me verlaten. Ik heb in het tiendenhuis een rol papier gehaald en daar bogen uit gesneden. Al lang geleden heb ik me voorgenomen, om iets van de belevenissen in mijn leven op te schrijven. Maar steeds heeft het vrolijke samenleven met Bibiana en onze zoon me daarvan afgehouden. Ik heb er altijd op moeten rekenen, en ik heb het Bibiana zelfs ook beloofd, om haar te laten gaan, als ze een andere, een jongere man zou vinden. Maar nu het werkelijkheid is geworden, heeft het me toch ondanks alle voorgevoelens hard getroffen.

Als afleiding wil ik nu met schrijven beginnen. Ik wil daarmee mijn leven volgen, zo mogelijk zonder vooroordelen, en daarmee ook het leven van de vele mensen die ik leerde kennen. Dit bericht zal met mijn huidige stemming natuurlijk somberder uitvallen, dan wanneer ik het geschreven had als Bibiana nog bij me was. Dan was ik over vele ernstige belevenissen als een vlinder weg gefladderd met de vrolijke gedachte, dat Bibiana toch bij me is, en dat het leven zo mooi kan zijn.

Ik heb ooit op een slagveld langs een zojuist gedode vriend gezeten. Toe kwam er vlinder, die op zijn met bloedkorsten bedekte gezicht ging zitten. Ze sloeg nog enkele malen met haar vleugels en vloog verder de zonnige dag in. Wat weet een vlinder nou van ons mensen! Maar wij mensen weten zoveel van een vlinder en dat verplicht ons ook, om hen bijvoorbeeld niet te doden. Het verplicht ons mensen, überhaupt geen dieren te doden, als ze ons niet bedreigen of we moeten ze nodig hebben als voedsel. Onze kennis verplicht ons eigenlijk ook, om elkaar niet te doden, wat we zo vaak en zoveel, zonder na te denken doen. Kunnen wij mensen dan niet nadenken? Zijn wij aan onze driften zo hulpeloos overgeleverd? Ook die gedachten gingen toendertijd op het slagveld en daarna steeds weer door mijn hoofd. Ze komen ook vandaag weer terug, doordat ik nu begin over mijn leven te schrijven en tegenover mezelf daarover rekenschap af moet leggen. Ik wil helemaal vooraan, bij mijn jeugd beginnen.

Siedlęcin w roku 1657

Bibiana mnie opuściła! To jedyne co mogę myśleć. Znowu i znowu tylko jedna myśl kręci w mojej głowie: Bibiana opuściła mnie. Poszłam do domu dziesięciny i wziąłem rolkę papieru i z tego wycięłam łuki. Dawno temu już planowałem napisać coś z doświadczeń w moim życiu. Ale zawsze moje szczęśliwe życzę z Bibiana i nasz syn wytrzymała mnie. Zawsze musialem liczyć na to, a ja nawet obiecałem Bibiana, pozwolić jej odejść, jeśli znalazłaby innego, młodszego mężczyznę. I teraz stało się to w rzeczywistością, i jednak mimo moje przeczucia, to mnie bardzo boli.

Jako ociąganie uwaga chę zacząć pisać. Chce z tym śledzić moje życie, jeśli jest to możliwe bez przesąd, a wraz z tim życie wielu ludzi, których spotkałem. Ta relacja, przez ten mój obecny nastrój, będzie oczywiście ponurnej niż gdybym napisałem go kiedy Bibiana jeszcze była ze mną. Wtedy ja o wiele poważnie doświadczeń, jak motyl zatrzepotała z szczęśliwa myśl, że Bibiana wciąż jest z mnie, i że życie może być piękne.

Kiedyś siedziałem na polu bitwy obok przed chwile zabity przyjaciela. Nagle przyszedł motyl, który usiadł  na skorupą krwi na ja jego twarzy. On uderzył kilka razy z jej skrzydłami i poleciał dalej w słoneczny dzień. Co motyl wie o nas, ludzi! Ale my, ludzie wiedzą, tak wiele o motyla, a także wymaga od nas, aby ich na przykład nie zabić. To zobowiązuje nas, ludzi, w każdym razie nie zabijać ani zwierząt, ktory nam nie grozi, tylko wypadku kiedy my potrzebujemy ich jako pokarm. Nasza wiedza zobowiązuje nas rzeczywistości, nie zabijać między sobie, i jednak tak często i tak wiele my robimy to. Nie możemy ludzie myśleć? Czy jesteśmy tak bezradni dostarczane do naszych namiętności? Te sam myśli miałem wówczas na polu bitwy, a potem znowu i znowu mi przezli mi do głowę. Przybywają również dziś, bo zacznę pisać o moim życiu i muszą sobie z tego powodu dać odpowiedzialność. Chcę zaczynając od początku, u mojej młodości.



zondag 4 oktober 2015

Trasa spiegostwa przez Kwieciszowice

Spionageroute via Blumendorf
stacja Kwieciszowice latach 80

Meerdere malen heb ik hier de huidige inwoners verzocht om over de Poolse geschiedenis van Blumendorf te schrijven. Een uitnodiging die overigens nog steeds staat. Zelf kan ik hierover niet veel vinden, maar dit vond ik wel:
Operatie 'Stonka'
Operatie 'Stonka' speelde tussen 1957 en 1961. Een klein stukje uit het verslag: Augustus 1957, een actie van de Poolse en Russische geheime diensten tegen de Stephan Bandera Fraction van de Oekrainse Nationalistische Organisatie; ...de groep droeg met zich mee: een een lange afstand twee weg radio set (een oorlogstijd britse SOE type 3 BMK II) met een generator, alsmede een groot assortiment handwapens. Zij infiltreerden Czechoslowakije en na een paar dagen, kwamen ze, te voet, 's nachts lopend, bij de Tjechisch-Poolse grens. De groep stak de slecht bewaakte grens over in de Sudeten bergen, en kwamen tot in het grondgebied van het dorp Kwieciszowice bij Jelenia Gora in Polen. Vandaar gingen ze per trein verder......
......Later in de nacht van 29 – 30 juli 1959  kwam een nieuwe groep spionnen op dezelfde manier Polen binnen. Ze sliepen zo'n 11 km van Kwieciszowice in het bos, en namen later in het dorp de trein richting Jelenia Gora

Tu, kilka razy zapytałem obecny mieszkańców wsi aby tutaj pisać o historii polskiego Kwieciszowicki. Zaproszenie, nadal jest aktualny. Osobiście, nie mogę znaleźć wiele o tego, ale cos czekawego znalazłem:

Operacja 'Stonka'
Operacja 'Stonka' miał miejsce miedzy 1957 do 1961 roku. Kawałek tekst z raportu: sierpień 1957 działania rosyjskich i polskich służb specjalnych przeciwko Stephan Bandera Fraktia część Ukraińskiego Nacjonalistycznego Organizacja; ... grupa niosła ze sobą dużą odległość dwukierunkowy zestaw radiowy (SOE brytyjski wojenne 3 BMK typu II) z generatorem, a także szeroki asortyment broni krótkiej. Oni przeniknęły Czechosłowacji i po kilku dniach, przyszli na piechotę, marszowac tylko w nocy , na granicy polska- czeskiej. Grupa przekroczyła granicę w słabo strzeżony Sudetach, a przyszedł na terytorium wsi Kwieciszowice kolo Jeleniej Górze w Polsce. Stamtąd ruszyli się dalej z pociągiem ......


.....Później w noc 29 - 30 lipca 1959, nowa grupa szpiegów w taki sam sposób,wchodzili w Polsce. Spali około 11 km od Kwieciszowice w lesie, a później wzięli we wsi pociągiem kierunek Jeleniej Góry.



zondag 27 september 2015

Magdalena uit Blumendorf 74

Dzisiaj był pogrzeb rodziców. Znowu dużo ludzi przyszli, ale też gildie w ich kostiumach przyszli. Cmentarz przy kościele Marii był pełen, a ludzie nawet stanął w okolicznych ulicach. Panowało prawie niezręczna cisza, tak że można było usłyszeć bardzo daleko słowa księdza. Mówił o zasługach ojca, a zwłaszcza jego przykład w dobroci i człowieczeństwa, i poszła z tym na ciężki los moje matki. Nagle ktoś przepchnął się przez tłum do kapłana, i dał mu znak, że ma mu coś bardzo ważnego do powiedzenia. Ksiądz przerwał mowę, i dal mu szepcząc coś do ucha. Potem podniósł obie ręce w niebo i krzyknął tak głośno, że nawet brzmiał echo;

"Widzieli, że Ojciec Ignacy opuścił miasto, alleluja, alleluja!"

To alleluja, został przejęty przez cały tłum, powtarzane raz po raz, nawet przez tych, którzy jeszcze się nie rozumieli, o co chodzi. Krzyki nie zatrzymali, więc ksiądz mówił jego święte słowa, chichy dla siebie. Następny dal znak, aby spuścić trumny w głębokość.

Hans i ja stanęliśmy jeszcze długo przy grobie i patrzyliśmy, jak oni grób wypełnili. Więc pożegnaliśmy obydwoje przez nas uwielbiany ludzi. Hans był przyjaciel mojego ojca od dziecko, a on zawsze był traktowany jak członek rodziny. Podziwiał jak tata tylko robił handel po prostu szczery i otwarty. Teraz zwrócił się do mnie i powiedział mi coś bardzo piękny; "Byłem zawsze twoim ojcem wierny przez te wszystkie lata, ponieważ zawsze mogłem liczyć na jego uczciwość. Wierzę, że twój ojciec naprawdę mógł od sam siebie powiedzieć, że w całym swoim życiu, nikt nie kłamał i oszukiwał "

Tłum opuścił cmentarz, nadal było słychać z ulicy, głośne okrzyki alleluja. Byli na pewno grupy, którzy dopiero teraz otrzymali wiadomość o odejściu księdza z Rzymu, a potem po prostu działały jak innymi przed ich.


Ja, Hans, znalazłem ten zeszyt, kiedy opróżniłem pokój Symona. Wiem, że on napisał dużo podczas naszej podróży w tym zeszyt. Ja nie umię czytać i pisać, i dlatego dałem zeszyt Sebastiana. On to pisze to teraz też dla mnie.


Symon zginął w napad przez Hussiten na zagroda w Zittau w płonącym domu, z którego on wcześniej uratował kobieta z dwójką dzieci. Potem  on poszedł jeszcze raz do srodku aby zobaczyć, czy byli jeszcze osób w ten domu. Ale dom zawalił, a pochowało go w płomieniach. Później jego zwłok nie było można znaleźć aby go pochować.

Posiadanie Hansa i Symon Feuring został sprzedany. Pieniądze, otrzymane za to, decydował członka rodziny, był przekazane do klasztoru Marienthal.

13 maja 1427 +++


Vandaag was de begrafenis van mijn ouders. Er waren weer veel burgers gekomen, maar ook de gildes in hun klederdrachten waren er. Het kerkhof bij de Marienkerk was helemaal vol, en de mensen stonden zelfs in de omliggende straten. Er heerste een bijna onbehaaglijke stilte, zo dat men de woorden van de priester heel ver horen kon. Hij sprak over de verdiensten van vader, en in het bijzonder over zijn voorbeeld in welwillendheid en menselijkheid, en ging daarmee op het zware lot van moeder in. Plotseling drong zich iemand door de menigte naar de priester, en gebaarde hem, dat hij hem iets zeer belangrijks te zeggen had. De priester onderbrak zijn rede, en liet zich iets in het oor fluisteren. Daarna hief hij beide handen in de hemel en schreeuwde zo hard, dat het echode;

Men heeft gezien, dat pater Ignatius de stad verlaten heeft, halleluja, halleluja!’


Dit halleluja, werd door de hele menigte overgenomen, en steeds weer herhaald, ook door diegene, die nog niet begrepen hadden, waarover het ging. Het schreeuwen hield niet meer op, en daarom sprak de priester de heilige woorden, zacht voor zich. Gevolgd door het teken, om de kisten in de diepte te laten glijden.


Hans en ik stonden nog lang bij het graf en keken toe, hoe het dicht gegooid werd. Zo namen we beide afscheid van de door ons zeer geliefde mensen. Hans was een jeugdvriend van vader geweest, en was door hem steeds als een lid van de familie behandeld. Hij bewonderde, hoe vader alleen eerlijk en open zaken deed. Nu draaide hij zich om naar mij en zei mij iets zeer moois; ‘ Ik ben je vader door al die vele jaren trouw geweest, want ik kon altijd op zijn eerlijkheid vertrouwen. Ik geloof, je vader had werkelijk van zichzelf kunnen zeggen, dat hij in zijn hele leven, niemand belogen of bedrogen heeft’

De menigte verliet het kerkhof, men hoorde uit de straten, echter steeds weer luide halleluja kreten. Het waren zeker groepen, die nu pas het nieuws van het vertrek van de pater uit Rome ontvangen hadden en daarop net zo reageerden als de andere voorheen.



Ik, Hans, heb dit schrift gevonden, toen ik de kamer van Symon leeg maakte. Ik weet, dat hij in dit schrift tijdens onze reizen veel geschreven heeft. Ik kan niet lezen en schrijven, en heb daarom het schrift aan Sebastian gegeven. Hij schrijft dit nu ook voor mij op.


Symon is bij een overval door Hussiten op een boerderij voor Zittau in een brandend huis omgekomen, waaruit hij tevoren een vrouw met twee kinderen al had gered. Hij is toen nog een keer het huis binnen gegaan om te zien of er nog andere mensen in het huis waren. Toen stortte het huis in, en heeft hem in de vlammen begraven. Men heeft zijn lijk later niet meer kunnen vinden, om hem te begraven.


Het handelshuis van Hans en Symon Feuring is verkocht geworden. Het geld daarvoor, zo heeft een familielid bepaald, is naar het klooster Marienthal gegaan.


13 mei 1427 +++


zondag 20 september 2015

Magdalena uit Blumendorf 73

Ernst Frischling



Kiedy wróciłem do domu z Hansa Koschil,  nasze Hans zwrócił do mnie z bardzo smutną minę i powiedział mi, że na początku dnia, moi rodzice na drodze między klasztoru Marienthal i Hirschfelde znaleźli martwy. Wóz przywrócone , a konie były rozpięty i prawdopodobnie uciekli. Od ich bagaże nic nie było ukradzione. Zwloką moich rodziców zostały sprowadzone do klasztoru Marienthal.

Byłem oszołomiony. To nie było żadnego napadu, ale morderstwo! Hans osiodła konia dla mnie, a ja pojechałem bezpośrednio do Marienthal. Klasztorne stolarz zgadzał sie do robienie dwie trumny dębowe, w tym później położyliśmy moje rodzice. Obie trumny były bardzo lekkie, dlatego zapiałem mój koń na jazdy do woź i jechaliśmy z powrotem do Zittau. Tam wiadomość o napad na moich rodziców już rozprzestrzeniają się jak pożar w całym mieście. Wiele osób przybiegli, kiedy wieczorem pojechałem przez bramę z wozem. Oni szli obok wóz i zawsze chciał dotknąć trumnę ojca lub matki, niektórzy płakali. Niektóre dawali głośne gniewne komentarze, w tym powiedzieli nazwy Ojca Ignacego, ale także nazwiska sędziów, którzy głosowali przeciwko ojcu. Nie miałem już daleko do naszego domu, ale coraz  byli więcej ludzi. Oni nawet popchnali do nasze potworka, ale również stali na zewnątrz, na ulicy. Niektórzy odeszli, inni przyszli. Nowi przybysze przywieźli lamp olejny, który zwyczajny tylko umieszczone byli na grobach, i umieścić je w naszym ogródku lub przed bramie na ulicy. Wieczorem palili setki takich lamp. Inni ludzie przyszli ponownie, aby zobaczyć tej wiele lamp. Tak było przyjście i odejście na naszej ulicy, aż do późnego wieczora.
Toen ik van Hans Koschil weer thuis kwam, trok onze Hans een zeer droevig gezicht en vertelde me, dat men vroeg op de dag, mijn ouders op de weg tussen Hirschfelde en het klooster Marienthal dood gevonden had. De wagen was omgekiept, en de paarden waren uitgespannen en zijn waarschijnlijk weggelopen. Van hun bagage was niets gestolen geworden. De lijken van mijn ouders waren naar het klooster Marienthal gebracht.

Ik was verbijsterd. Er had geen dus geen roofoverval plaats gevonden, maar een moord! Hans zadelde een paard voor mij, en ik reed direct naar Marienthal. De kloostertimmerman was bereid, twee eiken doodskisten te maken, waarin we later de ouders legden. De beide doodskisten waren zeer licht, daarom spande ik mijn rijpaard voor een wagen en reed naar Zittau terug. Daar had zich de boodschap van een overval op mijn ouders, al als een lopend vuurtje door de stad verspreid. Vele mensen kwamen aangelopen, toe ik ’s avonds met de wagen door de poort reed. Ze liepen langs de wagen en wilden steeds de kist van vader of moeder aanraken, sommigen huilden daarbij. Enkele maakten luid boze opmerkingen, waarin steeds weer de naam van pater Ignatius, maar ook die namen van de raadsheren die tegen vader gestemd hadden, voorkwamen. Ik hoefde niet ver meer tot bij ons huis, maar het werden steeds meer mensen. Ze drongen zelfs in onze handelshof, maar stonden ook buiten op straat. Sommige gingen weg, andere kwamen. De nieuwe aangekomenen brachten olielampen mee, die men anders alleen op graven zet, en zetten die op onze hof of voor de poort op straat. ’s Avonds brandden er vele honderden van zulke lampen. Andere mensen kwamen weer, om de vele lampen te zien. Zo was het een komen en gaan in onze straat, tot laat in de avond.


zaterdag 12 september 2015

Magdalena z Kwieciszowice 72

Ojciec tak mówił że był cały spocone. To było nieznośnie gorąco, ale on również bardzo bylo wzburzony. Nagle podnosił się radnym, którzy zazwyczaj bardzo rzadkie w radzie coś powiedział i teraz poprosił o natychmiastowe głosowania, czy rada ma działać według obu listach, czy nie. Ojciec był bardzo zaskoczony, jednak ale sądził, że swoje wyjaśnienie u wszystkich sędziów tylko formował jedno jasne opinia, że rada odrzuci listów.

Pręty byli wrzucono do szafki, a potem przyszedł zaskakujący wynik.  Rada zdecydowała z sześcioma głosami do trzech, następować listów. Ojciec wstał z krzesła i wyszedł z sala bez słowa. Takie rzeczy jeszcze nigdy się nie zdarzyło. Sześć radni zgodzili się miedzy sobą wcześniej, aby nie powiedzieć wcześnie o ich opinia przeciw mojego ojca przed głosowaniu. Hans Koschil był równiez zaskoczony, ponieważ teraz jego sprawa też musi przyjść do sądu. On podejrzewał, że tej sześć sędziowie nie głosowali wolno, ale stali pod pewnym ciśnieniem. Dał mi szczegółowe przebieg tego dnia, kiedy go odwiedziłem.

Ojciec poszedł od rada do domu i poinformował matkę, że oboje natychmiast musie wyjeżdżać, ponieważ ich pobyt w tym mieście dla ich jest zbyt niebezpieczne. Matka zapakowała kosz na podróż, zawierające najważniejsze rzeczy, a ojciec zaprzeczał konie do wozu. On powiedział Hans że Görlitz będzie cel z jego podróży. Hans miał poinformować mnie na bieżąco, po moim powrocie z naszych dzierżawców. Musiałem sam zdecydować, czy chcę pozostać w Zittau lub jechać jak moje rodzice do Görlitz. Wieczorem rozmawiałem jeszcze długo z Hansem i ja poszlem następnego dnia do Hansa Koschil. Doradzał mnie również aby pozostać w Zittau, aby utrzymać naszą posiadanie tutaj. Po to, co się stało, był teraz zbyt łatwo że miasto również należąca do rodziny majątek konfiskował na fałszywych podstawach.


Vader had zich in het zweet gesproken. Het was drukkend heet, maar hij had zich ook flink opgewonden. Plotseling stond een raadsheer op, die normaal heel zelden in de raad iets zei, en vroeg om meteen te stemmen, of de beiden brieven met handelen van de raad op te volgen of niet. Vader was daarover zeer verrast, nam echter aan, dat zijn uitleg bij alle raadsheren maar één duidelijke mening kon hebben gevormd, dat men de brieven zou afwijzen.

De staafjes werden in de kastjes geworpen, en nu kwam de verrassende uitslag, de raad had met zes tegen drie stemmen besloten, de brieven te volgen. Vader stond op uit zijn stoel, en verliet de zaal zonder een woord te zeggen. Zoiets was nog nooit eerder voor gekomen. De zes raadsheren moeten van te voren met elkaar afgesproken hebben, dat ze hun tegen vader gerichte mening niet eerder als bij de stemming zouden uitspreken. Hans Koschil was net zo verrast, want nu moest zijn zaak ook voor de rechter komen. Hij vermoedde dat de zes genoemde raadsheren niet vrij, maar onder één of andere druk gehandeld hadden. Hij heeft me het verloop van die dag uitvoerig uit de doeken gedaan, toen ik hem bezocht.

Vader ging van de raad naar huis en informeerde moeder, dat ze beide onmiddellijk zouden vertrekken, omdat hun verblijf in deze stad voor hun beide te gevaarlijk geworden was. Moeder pakte een reiskorf met daarin de belangrijkste spullen, en vader spande paarden voor een wagen. Hij gaf aan Hans, Görlitz als doel van zijn reis op. Hans moest mij op de hoogte brengen, bij mijn terugkeer van onze pachters. Ik moest dan zelf beslissen, of ik in Zittau wilde blijven of mijn ouders naar Görlitz wilde volgen. ‘s Avonds sprak ik nog lang met Hans en ik ging de volgende dag naar Hans Koschil. Ook hij raadde me aan, in Zittau te blijven, om hier ons bezit te behouden. Na het voorgevallende, kon nu al te gemakkelijk ook het bezit van de familie door de stad op valse gronden afgenomen worden.

zondag 6 september 2015

Magdalena uit Blumendorf 71

A teraz o oskarżenia księdza Ignacego; Kiedy dwadzieścia lat temu, wziąłem moja obecna żona jako podrzutka w moim domu, zrobiłem mój chrześcijański obowiązek, aby pomóc innym w potrzebie. Uważam, że to absurdalne, że jestem oskarżony przez chrześcijańskiego Książ, że, co on powiedział? Że przyjąłem dochodzące. Zaczynałem mieć szacunek dla ta dziewczyna i kochać, kiedy jej ludzkie cechy, i jej mocna wiara w Chrystusie, i ożenił się z nią. Ona jest matką mojego syna, i bardzo szanowany w Zittau. Kiedy ktoś z panowie wie coś innego, proszę o komentarz.

Druga oskarzenia, że ona nie została ochrzczony, nikt nie może udowodnić. Dziewczyny, które wziąłem wtedy w domu, sama nie wiedziała, i ja nie znam nikogo kto mogę powiedzieć coś na ten temat. Również Ojciec Ignacy nie może to wiedzieć. On, to tylko powie, aby spowodować szkodę moją żonę. Moja żona nosi od małżeństwa krzyż, prezent ode mnie dla niej, i ona prowadzi życia chrześcijańskiego, tak jak wszystkie inne ochrzczonych kobiet chrześcijańskich. Ona idzie ze mną, jak wszyscy, regularnie do kościoła i przestrzega wszystkich zasad kościoła. Oczywiście, że ona jak wszystkich innych obywateli Zittau złożyła przysięgą, jak zrobiliśmy przed rady biskupiej. Czy ktoś ma inne zdanie?

Odnośnie do trzeciego aktu oskarżenia; Moja żona byłaby czarownicą, bo krowa u rolnika która przestała dawać mleko, tydzień później znowu dala mleko. Ten kto wie coś więcej okrów niż księdza Ignacego, traktowala takie wystąpienie jako normalne, nie wspominając jak specjalne. W każdym razie, gadać z dziewicy, gdyby była powiedzieć ci coś, nic szczególnego. To że ktoś z klasztorze przylaszczce sobie prawo, aby dać rada miasta rozkaz aresztowania jednego z ich obywateli, to jednak jest niebywały pogarda rada miasta. Panowie, jeśli wy nawet bierzecie pod uwagę takiej jasny oszczerstwa wobec jedno twoich zaufanych nieskazitelny obywateli, który do tej pory zaufaliście w bardzo ważnych sprawach, ja teraz Panow chce ostrzec. Broni się od zaczynanie tego! Dziś ja jestem zaatakowany, jutro można to być ty! Jeśli takie zachowanie skrada się w naszym mieście, i jest tolerowane przez Panowie, to wkrótce nie ma porządku, ale powstanie w mieście.

En nu de beschuldigingen van Pater Ignatius; Toen ik twintig jaar geleden mijn huidige vrouw als vondeling in mijn huis nam, heb ik mijn christelijke plicht gedaan, anderen in nood helpen. Ik vind het absurd, dat mij door een christelijk pater verweten wordt, dat ik een, wat heeft hij gezegd? Ik heb een toegelopene opgenomen. Ik heb dit meisje leren waarderen en ben er van gaan houden, toen ik haar menselijke kwaliteiten, en haar vaste geloof in christus bewonderde, en ben met haar getrouwd. Zij is de moeder van mijn zoon, en is in Zittau hoog aangezien. Wie van de heren iets anders weet, mag zich direct melden.

De tweede aanklacht, dat ze niet gedoopt zou zijn, kan niemand bewijzen. Het meisje, dat ik destijds opnam, wist het zelf niet, en ik ken niemand, die het mij daarover iets kan zeggen. Ook pater Ignatius kan het niet weten. Hij beweert dit alleen, om mijn vrouw schade te berokkenen. Mijn vrouw draagt sinds haar huwelijk een kruis, een cadeau van mij voor haar, en voert een christelijk leven, als alle andere gedoopte christenvrouwen. Ze gaat met mij, zoals wij allen, regelmatig naar de kerk, en houden ons aan alle regels van de kerk. Vanzelfsprekend is ze als alle andere burgers van Zittau in de eed ingezworen, die wij voor de bisschoppelijke raad afgelegd hebben. Heeft er iemand een andere mening? 


Wat betreft de derde aanklacht; Mijn vrouw zou een heks zijn, omdat een koe bij een pachter gestopt was met melk geven, en een week later weer melk gaf. Wie iets meer van koeien weet als pater Ignatius, zou zo’n voorval als normaal en niet als bijzonder noemen. In ieder geval is het gezwets van een maagd, als ze al zoiets verteld zou hebben, niet serieus te nemen. Dat iemand in het klooster zich het recht toe eigent, om de raad van de stad het bevel te geven om één van zijn burgers gevangen te nemen, is toch een ongehoorde minachting van de raad. Mijne heren, als u zulke duidelijke laster überhaupt in behandeling neemt, tegen een uwer onbevlekte burgers, die u tot nu toe in uiterst belangrijke aangelegenheden vertrouwde, dan wil ik u nu waarschuwen. Weert u tegen het beginnen hiervan ! Vandaag ben ik de aangevallene, morgen kunt u het zijn! Als zich zulk gedrag bij ons in de stad binnen sluipt, en door u geduld wordt, dan zult u weldra geen orde, maar een opstand in de stad hebben.