Magdalena z Kwieciszowice 64

szkoła w Proszowa

 

Spojrzałem na drugim brzegu Bobra i zobaczyłem ją tam, szczęśliwy z jej dzieckiem, teraz znalazła ochroniarz w silny wieży rycerskiej, który ochroni ich na wszystkich napadów Husytów. W wieża nie było rady biskupiej, i żaden Ojciec Ignacy, za oni mają się bać. Magdalena zrobiła, co mogłem oczekiwać od niej. Jak zwierzę najpierwsze szukała wiarygodnie chronienie dla swoje dziecko, które jeszcze nie urodziło się, i znalazła. Czy ona teraz, dla mnie musiała ryzykować ta bezpieczeństwo? Czy ona z dzieckiem poszła z mną, i iść znów do niepewne czasy? Moja miłość do Magdaleny, nigdy nie czułem tak silny, jak w tym momencie. Walczyłem z moimi tak rozsądnych myśli o przyszłości i bezpieczeństwa mojej żony, która kiedyś weszła z wielkiej ufności w mojej ochrony.

W trakcie moje rozwagi położyłem się w trawie, bo moja plecy znowu bardzo bolały. Kiedy prostowałem się ponownie, oby troje już nie byli. Byłem sama ze moimi myślami. Wszyscy kręcili około ten jedyne pytanie: czy ja mam przekroczyć Bobra i przejdź do Magdaleny. Mogę sobie wyobrazić, że ona przy puszta, że szukam nią. Ale co ona zdecydowałby, gdyby znalazłem ją? Czy ona nie podjęła już decyzji? Czy ona znów ma popaść w niepewności? Siedziałem tam jeszcze około godziny na brzegu Bobra. Na końcu wstałem i podszedłem powoli i bardzo smutny, droga z powrotem, która przyszedłem tak szczęśliwa. Ale jestem przekonany, że zrobiłem dobrą decyzję, ponieważ czułem, jak bardzo nadal kocham Magdalenę.

 

Ik keek naar de andere Bober oever en zag haar daar, gelukkig met haar kind, dat ze nu ook een beschermer gevonden had, daarachter de sterke riddertoren, die ze voor alle Hussietenaanvallen beschermen werd. In de toren was geen bisschoppelijke raad en geen pater Ignatius, waar ze bang voor hoefde te zijn. Magdalena had dat gedaan, wat ik van haar had kunnen verwachten. Als een dier had ze eerst aan de bescherming van haar kind, dat nog geboren moest worden gedacht en had een betrouwbare bescherming gezocht en gevonden. Moest ze dat nu voor mij op het spel zetten? Zou ze met haar kind weer onzekere tijden tegemoet moeten gaan? Mijn liefde voor Magdalena, had ik nog nooit zo sterk gevoeld, als in deze minuten. Ik vocht met mijn zo verstandige gedachten over de toekomst en zekerheid van mijn vrouw, die zich ooit in groot vertrouwen in mijn bescherming begeven had.

 

Ik was tijdens mijn overwegingen achterover in het gras gaan liggen, omdat mijn rug weer erg pijn deed. Toen ik weer rechtop kwam, waren ze alle drie verdwenen. Ik was alleen met mijn gedachten. Steeds draaiden die rondom die ene vraag, of ik nu de Bober oever moest steken en naar Magdalena gaan. Ik kon me goed voorstellen, dat ze aannam, dat ik haar zou zoeken. Wat zou ze echter beslissen, als ik haar gevonden had? Had ze niet al beslist? Moest ze zich opnieuw in de onrust storten? Ik zat nog ongeveer een uur, daar aan de Bober oever. Tenslotte stond ik op, en ging langzaam en zeer verdrietig de weg terug, die ik zo blij gekomen was. Maar ik was ervan overtuigd, dat ik een goede beslissing genomen had, niet ten laatste, omdat ik voelde, hoe zeer ik nog steeds van Magdalena houd.



Magdalena z Blumendorf 63

Minęło prawie tydzień, zanim poszedłem na piechotę w stronę wieży rycerskiej. Na jazdy konie nie mogłem myśleć na razie, bo moja klatka piersiowa i plecy bardzo bolały. Kiedy doszedłem do Bobra, widziałem ten silny wieżę rycerską, otoczony szeroką fosą, leżąc po drugiej stronie rzeka. Usiadłem, i najpierw chciałem trochę odpocząć, aby mieć więcej siły przed przekroczenia rzeki. Mocno padało kilka dni temu, więc prąd był bardzo silny. Nagle zobaczyłem po drugiej stronie, mężczyzny i kobiety który chodzili do brzegu. Poznałem od razu, że kobieta była Magdalena. Wiedziałem, jej chód tak dobry, że poznałbym z stu innych. Miała na sobie duży chusta wokół szyi, i zobaczyłem, że w tam było dziecko zawinięte. Oni usiedli i Magdalena wzięła dziecko z chustka, owinęła jeszcze kilka chust, poszla do brzegu i kąpała dziecko w zimnej wodzie. Niemowlę zaczęło dość dużo dreptać i krzyczeć. Tak mocny głos ja rzadko słyszałem u małym dzieckiem. To było moje, nasze dziecko! Siedziałem tam jak skamieniałe i nie mogłem się ruszyć. Następnie Magdalena podnosiła niemowlę, przycisnął go do twarzy i objął go ponownie i ponownie. Potem znowu usiadła i dała dziecku do mężczyzna. On trzymał ją delikatnie, a ona je wytarła. Dziecko było między dwoma dorosłymi, kiedy Magdalena pocałował również faceta. Dostałem taki ból w klatce piersiowej, jakby znowu uderzył mnie strzałą.

Ale to była przeczesz moja żona, a ja jestem w drodze aby wziąć jej powrotem do domu! Ale gdzie miałem ją wziąć? Od tego nie myślałem, przez cały czas, że jej szukałem. Do Zittau, nie mogłem wrócić z nią. Stamtąd ona uciekła, bo musiała bać się o swoje życie i życie jej dziecka. Nikt, nie ja i nie mój ojciec tam nie może jej chronić przed księdza z Rzymu. Tam ona nigdy nie wróci. I jeśli ja opuściłby Zittau z nią, jak bym utrzymać rodzinę? Mogłem przejść z nią do Lipska lub Norymberdze, i tam zaczynać handlu. Ale czy Magdalena pójdzie ze mną?

Het duurde nog bijna een week, voordat ik te voet op weg ging naar de riddertoren. Aan rijden mocht ik nog niet denken, want mijn borst en rug deden nog veel pijn. Toen ik bij de Bober kwam, zag ik de sterke riddertoren, door een brede watergracht omgeven, op de andere oever liggen. Ik ging zitten, en wilde eerst wat uitrusten, eer ik de oversteek van de rivier wou wagen. Het had enkele dagen geleden flink geregend, en daarom was de stroming heel sterk. Plots zag ik aan de andere kant, een man en een vrouw op de oever toe lopen. Ik herkende meteen, dat de vrouw Magdalena was. Ik kende haar manier van lopen zo goed, dat ik ze er uit honderd anderen zo kon uitpikken. Ze droeg een grote doek om haar hals, en ik zag, dat er een kind in gewikkeld was. Ze gingen zitten, en Magdalena nam het kind er uit, wikkelde nog enkele doeken af, ging daarna naar de oever en baadde het kind in het koude water. Dat begon, flink te trappelen en te schreeuwen. Zo’n flinke stem had ik zelden bij een kleine zuigeling gehoord. Dat was mijn, ons kind! Ik zat er daar als versteend bij en kon me niet bewegen. Dan pakte Magdalena de zuigeling op, drukte hem aan haar gezicht en omarmde hem steeds weer. Toen ze weer ging zitten, gaf ze het kind aan de man. Hij hield het voorzichtig vast, terwijl zij het afdroogde. Het kind zat tussen de twee volwassenen, toen Magdalena ook de man kuste. Ik kreeg een steek in mijn borst, alsof ik weer door een pijl getroffen was.

Dat was toch mijn echtgenote, en ik was toch op weg, haar weer naar huis te halen! Maar waar naar toe moest ik haar halen? Dat had ik me niet afgevraagd, gedurende de hele tijd, dat ik haar zocht. Naar Zittau kon ik met haar niet terug. Daar was ze vandaan gevlucht, omdat ze om haar leven en het leven van haar kind moest vrezen. Niemand, ik niet en vader ook niet kon haar daar voor de pater uit Rome beschermen. Daar zou ze nooit naar terug gaan. En als ik Zittau met haar zou verlaten, hoe zou ik dan mijn gezin moeten onderhouden? Ik kon met haar naar Leipzig of Nürnberg verhuizen en daar een handel oprichten. Maar zou Magdalena met mij mee gaan?

Magdalena z Blumendorf 62

Kilka dni później mogłem siedzieć w pozycji pionowej i wykonałem wszystkie pierwsze kroki, gdy Ania poprowadziła mnie za stodołą, gdzie mogłem zrobić moją potrzebę. Podczas ona trzymała mnie, i ja teraz już nawet nie zastanawiałem się, z jaka naturalnością i bez wstydu ona zadbała o mnie. Lepiej dla mnie było jeszcze zatrzymać się w pobliżu stodoły. Ania jedna była coraz częstszej z mną. Powiedziałem jej cala moją historię, też, że w Jelenia Góra już spotkałem jakiś bardzo miła Ania.

"Tak jak mówisz o niej, na pewno od razu zakochałeś się w tym Ania, co nie?" Zapytała mnie, a ja zobaczyłem po raz pierwszy filuterny uśmiech na jej twarzy. Chętnie zgadzałem , ale też powiedziałem jej,  jak później Magdalena przyszła do nas w Zittau, że jestem żonaty z nią, a teraz rozpaczliwie szukam niej. W tych odpowiedzi Ania patrzała smutno na mnie, bo wydawała się że ona rozumie moje potrzeby.

"Widziałem głuchoniema dziewczyna, tam, po drugiej stronie Bober w wieży rycerskiej. Mieszka tam z jednym z sługi i ma noworodka." Ania patrzyła na mnie, jak ja będzie reagować na tej wieści o Magdalence, ale najpierw ostrzegała mi." Jednak trzeba jeszcze poczekać kilka dni, przed ty tam możeś chodzić lub jeździć. Jeśli ona tam naprawdę jest, ona nie ucieknie ci teraz. "

Enkele dagen later kon ik al rechtop zitten en maakte mijn eerste stappen, toen Ania me achter de schuur leidde, alwaar ik mijn behoefte kon doen. Ze hield me daarbij vast, en ik verwonderde me nu helemaal niet meer, met welke vanzelfsprekendheid en zonder schaamte ze me verzorgde. Ik kon vooralsnog beter in de buurt van de schuur blijven. Ania was echter steeds vaker bij mij. Ik vertelde haar mijn hele verhaal, ook, dat ik in Hirschberg al een heel aardige Ania had leren kennen.

‘Zoals je over haar praat, was je zeker meteen verliefd op deze Ania, niet waar?’ vroeg ze me, en ik zag voor de eerste keer een ondeugend lachje op haar gezicht. Ik gaf dat graag toe, vertelde haar echter ook, hoe later Magdalena bij ons in Zittau kwam, dat ik met haar getrouwd ben, en dat ik haar nu vertwijfeld zoek. Bij deze vertellingen keek Ania me droevig aan, want ze scheen nu mijn nood te begrijpen.

‘Ik heb een stom meisje, ginds aan de andere kant van de Bober in de riddertoren gezien. Ze leeft daar bij één van de knechten en heeft een pasgeboren baby.’ Ania keek me aan, hoe ik dit nieuws over Magdalena opnam, maar eerst maande ze mij: ‘ Je moet echter nog een paar dagen wachten, voor je ginds naar toe kunt lopen of rijden. Als ze het werkelijk is, zal ze je er nu niet weglopen.’

Magdalena z Blumendorf 61



 

przedszkola w Blumendorfie

 

 

Oddychanie, sprawiała mi bardzo dużo ból w płucach, dlatego unikałem rozmawiać. Moje ciało od wiele dni leżenie, było jak sparaliżowany, ale dziewczyna na razie nie chciała mnie zwolnic od pasy, które trzymały mnie na ziemię. Ona mnie w pierwszym dniu powiedziała mi jej imię. Ale ja nie bardzo uważałem i w zaśniecie i zapomniałem. Teraz staram się jak najbardziej, aby zapamiętać, ale nie udało mi. Mogę myśleć tylko o Magdalena, a inny imię po prostu nie przyszło mi do głowy. Dlatego moje pierwsze słowy były: "Dziękuję, dziękuję, jak masz na imię?" "Ah, jednak zapomniałeś? Mam na imię Ania, Ania Schlosser. Na pewno nie dlatego, że jeden z moich przodków mieszkał na zamku, ale dlatego, że on montował zamki w drzwi. Później, kiedy się czujesz lepiej, możesz powiedzieć mnie swoje imię i to, co szukasz tutaj." Teraz byłem już pewien, że nie pamiętam jej imię. Spojrzałem na nią bardziej precyzyjne. Kiedy patrzałeś z daleka, na jej postaci i jej przycięte włosy, mogłeś odgadnąć to była mężczyzna. Nawet z bliska, nic nie wskazywało na to ze pod grubej koszuli byli piersi. Dlaczego od razu wiedziałem, po moim przyjeździe tutaj, wiedziałem że to była dziewczyna? Tylko jej głos zdradzał ze chodzi o dziewczynę, była tak wysoka i miękkie, jak nie można oczekiwać od mężczyzna. Tylko mogła być jej głos, że  natychmiast po przyjeździe, wiedziałem że to może być tylko dziewczyna. Spojrzałem na jej rękach. Przypominały też z mężczyzny, kościsty i silny. Podobno cały jej życzę pracowała dużo i ciężko. Ale z miękkością, jak ona zajmowała się z jej ręce na mnie, jeszcze raz zdradziła dziewczynę w nią, a jej usta, co było naprawdę usta dziewczyny.

 

Bij het ademen had ik pijn in mijn longen, daarom vermeed ik het om te praten. Mijn lichaam was van het dagenlange stil liggen, als verlamd, maar het meisje wou me schijnbaar nog niet van de riemen, die me aan de bodem hielden, bevrijden. Ze had me meteen op de eerste dag haar naam genoemd. Maar ik had er niet goed op gelet, en hem bij het inslapen vergeten. Nu probeer ik hem met alle moeite weer in mijn geheugen te brengen, maar het was hopeloos. Ik kon alleen maar aan Magdalena denken, en een andere meisjesnaam kwam gewoon niet bij me op. Daarom waren mijn eerste woorden: ’Dank je, dank je, hoe heet je?’ ‘Ah, dat ben je dus vergeten? Ik heet Ania, Ania Schlosser. Zeker niet omdat één van mijn voorouders op een slot gewoond heeft, maar omdat hij sloten in deuren bouwde. Later als het je beter gaat, kun je me ook jouw naam noemen, en wat je hier te zoeken hebt.’ Ik was er nu zeker van, dat ik de naam niet meer zou kunnen vergeten. Ik bekeek haar nu wat preciezer. Van ver af had men naar haar figuur en haar kort geschoren haar, eerder een man kunnen vermoeden. Ook van dichtbij, was er onder het grove hemd geen aanwijzing van een boezem te zien. Waarom wist ik dan meteen bij mijn aankomst hier, dat het om een meisje ging? Alleen haar stem verraadde het meisje, ze was zo hoog en zacht, als men van een man niet kon verwachten. Het zal dan ook haar stem geweest zijn, waardoor ik meteen bij mijn aankomst wist, dat het alleen een meisje kon zijn. Ik bekeek haar handen. Ook die leken op die van een man, knokig en sterk. Schijnbaar had ze in haar leven al veel en hard gewerkt. Maar met de zachtheid hoe ze met haar handen bij me omging, dat verraadde weer het meisje in haar, en haar mond, dat was werkelijk een meisjesmond.