Konstantin von Wegerer 99

Na wiosnę 1628, Pani Barbara Agnes leżała chora w łóżku. Jej dwie dziewice ze wsi byli też chory i zostały w domu. Kucharka z zamkiem opiekowała się nami bardzo dobrze. Powiedziałem jej, że jest w interesie nas wszystkich, ale zwłaszcza na małe dzieci, nie mogła wejść do pokoju chorego. Więc ja przejąłem przenoszenia żywności do Pani Barbara Agnes. Kiedy byłem z nią na jednej okazji, nagle dostała atak kaszel i zaczęła krzyczeć. Ona była ponownie w ciąży, a ja od razu zauważył, że zaczęło się urodzić. Było już za późno, aby jechać po położną. Pani Barbara straciła przytomność przez jej krzyczenie, i uważałem, że dziecko urodziło się, że to jej szóste dziecko. Wzięłam małego dziecka spomiędzy jej nóg, pocięłam pępowina z nożem, który przypadkowo zalałem i tylko mogłem czyścic z dzbanek wodą z ocet. Z tym, ciągle miałem małą ziemian na moim drugim ramieniu. Trzymałem go na nogach, bo musiał  zacząć płakać. Dopiero wtedy zobaczyłem, że to była dziewczyna. Potem zaczęła płakać bardzo głośno, wyjąłem z szafy obrus i owinęła ją z tim. Wtedy wszedłem do hali i krzyknęłam do kucharza, że musiała wołać położnej jak najszybciej. Narodziny miały już miejsce.

Kucharka to też szybko organizowała. W międzyczasie, Pani Barbara odzyskała przytomność. Podałem jej mały tobołek i powiedziałem jej, że to była dziewczyna. Na początek ona była kompletnie zmieszane, a nie pamiętała narodziny. Tak głęboko był jej nieprzytomności.

Hans Ulrich był powiadomiony od przedwczesny poród swojej drugiej córki i przyszedł do Stara Kamienica. Dziewczynka została ochrzczona nazwą Bibiana. Przez mojego osobistego pomocy przy urodzeniu, czułem specjalnego związek z tym małe dziecko. Anna Elisabeth w międzyczasie miała już sześć lat i zabrała drobne prace dla siostrzyczki,najpierw w zmienić pieluchach, później z karmienie. Było miło dla mnie mnie widzieć, jak u Anna Elisabeth obudziła jej miłość, jej opiekuńcze uczucia. Mały chłopczycą która najchętniej z braćmi ciosów robiła  się mała matka, który zastąpił jej chorą matkę.

In het voorjaar van 1628 lag Vrouwe Barbara Agnes ziek in bed. Ook haar beide maagden uit het dorp waren ziek en daarom thuis gebleven. De kokkin van het slot verzorgde ons alle zeer goed. Ik had haar verteld, dat ze in het belang van ons allemaal maar in het bijzonder van de kleine kinderen, niet de ziekenkamers mocht betreden. Zo had ik het overbrengen van het eten aan Vrouwe Barbara Agnes over genomen. Toen ik op een keer bij haar was, kreeg ze plots een hoestaanval en begon te schreeuwen. Ze was weer zwanger, en ik merkte meteen dat de geboorte begon. Het was te laat om de vroedvrouw te gaan halen. Vrouwe Barbara was na haar schreeuw buiten bewustzijn geraakt, en ik stelde vast, dat het kind al geboren was, het was al haar zesde kind. Ik trok het kleine kind tussen haar benen vandaan, sneed met een mes de navelstreng door, dat ik toevallig vond en alleen maar met een kruik azijnwater kon schoonmaken. Daarbij had ik steeds de kleine aardburger op mijn andere arm. Ik hield hem aan zijn benen omhoog, omdat hij moest beginnen te huilen. Toen pas zag ik, dat het een meisje was. Toen ze zeer luid begon te huilen, pakte ik uit de kast een tafellaken en wikkelde het daarin. Vervolgens liep ik de gang in en riep de kokkin toe, dat ze zo snel mogelijk de vroedvrouw moest waarschuwen. De geboorte had al plaatsgevonden.

De kokkin had dit ook snel geregeld. In de tussentijd kwam Vrouwe Barbara weer bij. Ik reikte haar de kleine bundel aan en zei haar, dat het een meisje was. Ze was in het begin helemaal in de war, en kon zich de geboorte niet herinneren. Zo diep was haar bewusteloosheid geweest.

Hans Ulrich was van de voortijdige bevalling van zijn tweede dochter op de hoogte gebracht en kwam meteen naar Kemnitz. Het meisje werd gedoopt met de naam Bibiana. Door mijn persoonlijke hulp bij de geboorte, voelde ik me bijzonder met dit kleine kind verbonden. Anna Elisabeth was ondertussen al zes jaar en nam enkele kleine werkzaamheden voor het kleine zusje over, eerst bij het luiers verwisselen, later bij het voeren. Het was voor mij mooi te zien, hoe bij Anna Elisabeth haar hele liefde, haar zorgende gevoelens wakker werden. Uit een kleine wildebras, die het liefst met haar broertjes streken uithaalde, werd nu een klein moedertje, die haar eigen zieke moeder verving.

Konstantin von Wegerer 98

Herb rodzinna von Kittlitz

Magdalena mieszkała razem ze mną bardzo harmonijnie, oboje byliśmy bardzo szczęśliwy i oba mieliśmy wiele drobnych zadanie w rodzinie Hansa Ulrich. Pani Barbara stała się coraz lepszym przyjacielem. Często siedzieliśmy razem i rozmawialiśmy o życiu ludzi i świata. Każdy z nas miał swój własny obrażeń, jednak również miał respekt dla opinie drugiego.

Od czasu do czasu mieliśmy gości, który byli miły widziane wariacja  w życiu na zamek. Pan von Kittlitz często odwiedzał nas, i z entuzjazmem uczestniczył w naszych rozmowach. Jak reagował na odpowiedziach od Magdalena, stało się jasne dla mnie, że miał dużo szacunek dla nią i chętnie poszedł o krok dalej. Na wspólnym spacerze z mną, on przyznał się do tego. Pytał mnie o mojej relacji z Magdalena, który on teraz dobrze znał. Dałem mu szczerzy i otwartej informacji, jak ja poznałem Magdalena jako dziecko i jak kocham ją jak siostrę. Powiedziałem mu o naszej wspólnej nauki, naszych radościach i smutkach, jakie mieliśmy razem w ciągu ostatnich dwudziestu lat. Wykazał duże zrozumienie dla tego, ale nagle zatrzymał się i spojrzał na mnie poważnie. Wiedziałem, co chciał wiedzieć ode mnie. Powiedziałem mu szczerzy: „Tak jak dziewica, kiedy spotkałem Magdalenę jako mała dziewczynka, tak dziewicze ona jest dzisiaj.”

Ja nie byłby zaskoczony, kiedy on chciał odpowiedz na tej niepytane pytanie. Wiedziałam od Magdalena, że była dla niej ważne, aby zachować dziewictwo do ślubu.

Ślub było w 1626 roku, a więc w tym samym roku, na początku grudnia, obchodzony w małym kręgu w Stara Kamienica. Hans Ulrich wcześniej pochodził z jego pułkiem do Stara Kamienica, prawie jak gościa w swoim domu. Wojna zmieniła go bardzo.

Magdalena jechala w pierwszym roku kilka razy z jej nowego miejsca zamieszkania Muskau do Stara Kamienica. Natychmiast u swojej pierwszej wizycie, i bzyknęła mnie, radość promieniując i szepnął mi do ucha, że była w ciąży. Byłem szczęśliwy dla niej, a pozwalała mnie głaszcząc jej brzuch na każdy następnej wizycie.

Przyszedł czas, na urodzenia Muskau i czekałam codziennie na dobre wieści. Uderzyło mnie jak dęcie z młotem kowalski, Magdalena zmarła  była przy narodzinach dziecka, to była dziewczynka.

Magdalena leefde met mij zeer harmonisch samen, we waren beide zeer gelukkig en hadden beide veel mooie opgaven in de familie van Hans Ulrich. Vrouwe Barbara was een steeds betere vriendin geworden. We zaten vaak bij elkaar en spraken over het leven van de mensen en de wereld. Ieder van ons had zijn eigen voorstelling, respecteerde echter ook de mening van de ander.

Van tijd tot tijd hadden we ook gasten, die een zeer welkome afwisseling in het leven op het slot met zich meebracht. De heer von Kittlitz kwam vaak langs, en had geestdriftig aan onze gesprekken deelgenomen. Hoe hij op de antwoorden van Magdalena inging, maakte mij duidelijk, dat hij haar achtte en wel ook graag een stap verder was gegaan. Op een gezamenlijke wandeling, maakte hij me dit ook kenbaar. Hij vroeg me naar mijn relatie met Magdalena, die hij nu goed had leren kennen. Ik gaf hem graag heel open informatie, hoe ik Magdalena als kind had leren kennen, en haar liefhad als een zus. Ik vertelde hem over onze gezamenlijke studie, over onze vreugden en verdriet, die we in de laatste twintig jaar met elkaar beleefd hadden. Hij toonde veel begrip hiervoor, bleef echter plotseling staan en keek me ernstig aan. Toen wist ik , wat hij nog van me wilde weten. Ik zei hem in alle openheid: ‘Zo maagdelijk, als toen ik Magdalena als klein meisje leerde kennen, zo maagdelijk is ze ook vandaag nog.’

Ik zou niet verrast geweest zijn, dat hij op deze niet gestelde vraag, een antwoord had willen hebben. Ik wist ook van Magdalena, dat het voor haar belangrijk was, haar maagdelijkheid voor een huwelijk te bewaren.

Het huwelijk werd in 1626, dus nog in hetzelfde jaar, begin december, in een kleine kring in Kemnitz gevierd. Hans Ulrich was daarvoor van zijn regiment naar Kemnitz gekomen, bijna als een gast in zijn eigen huis. Het oorlog voeren had hem zeer veranderd.

Magdalena kwam het volgende jaar meermaals van haar nieuwe woonplaats Muskau naar Kemnitz. Meteen bij haar eerste bezoek, viel ze me vreugdestralend om de hals en fluisterde in mijn oor, dat ze zwanger was. Ik was blij voor haar, en bij de volgende bezoeken mocht ik steeds haar buik strelen.

De tijd kwam, dat de geboorte in Muskau moest plaatsvinden, en ik wachtte iedere dag op het goede nieuws. Toen trof het mij als een mokerslag, Magdalena was bij de geboorte van haar kind, het was een meisje gestorven.

Konstantin von Wegerer 97

Hans Ulrych von Schaffgotsch

Szlachetni Śląska wybrał Hansa Ulricha jako jej obrońca. Dlatego on obozował w 1627 pulk z swój państwo, który mógł walczyć, kiedy byłoby potrzebnie dla interesie Ślązaków. Jego nadzieja, jednak było to, że wojna wkrótce się skończyło. Z jego obozu w Głubczyce wrócił tak często jak tylko mógł, do Stara Kamienica, a latem także do Gryf, gdy cała rodzina tam mieszkał w zamku. Poprosiłem go, aby mnie, trzymać mnie tak daleko z wojna aż był możliwe. Jednak byliśmy nadal dobrymi przyjaciółmi same jak wcześniej, ale w odniesieniu do prowadzenia wojny, nasze umysły były nieprzejednanie siebie. Hans Ulrich zgadzał natychmiast na moje życzenie, bo miałem zrobić dużo więcej dla niego w Stara Kamienica, kiedy on był ze swego pułku. Po nad to, on był spokojniejszej, wiedząc mnie jako swojego powiernika u jego rodzinie.

Powiedział mi, na jakiś odwiedziny, że on spotkał cesarski generał Albrecht von Wallenstein, który w międzyczasie stał książę Sagan, na jego zaproszenie. Ten mu powiedział od swoje plany wojenne oraz wyjaśniono mu szczegółowo plany odnowienia władzy cesarskiej na korzyść całego kraju, z którym Hans Ulrich, był  bardzo pod wrażeniem. Później oboje spotkali się jeszcze raz, i Hans Ulrich wyraził chęć rekrutacji pułk dla wojska Albrechta, i wejść do swej służby. Od tego czasu, on coraz rzadziej postrzegane ze swoją rodziną, chociaż on był one szczególnie potrzebne.

De Silezische stand had Hans Ulrich tot hun verdediger gekozen. Hij legerde daarom in 1626 in zijn heerschap een regiment, dat in geval van nood door de belangen van de Sileziër zou vechten. Zijn hoop was echter, dat de oorlog weldra voorbij zou zijn. Vanuit zijn kampement bij Leobschütz kwam hij, zo vaak hij kon, terug naar Kemnitz, en in de zomer ook naar de Greiffenstein, als de hele familie in de burcht woonde. Ik had hem gevraagd, om mij zo mogelijk uit de hele oorlogsgebeuren te houden. We waren weliswaar nog steeds dezelfde goede vrienden als vroeger, maar met betrekking op het oorlog voeren, liepen onze meningen echter onverzoenlijk uiteen. Hans Ulrich ging meteen met mijn wens akkoord, want ik moest voor hem in Kemnitz veel meer doen, als hij bij zijn regiment was. Bovendien was hij gerust, mij als zijn vertrouweling bij zijn familie te weten.

Hij vertelde mij bij een bezoek, dat hij met de keizerlijke generaal Albrecht von Wallenstein, die intussen ook hertog van Sagan geworden was, op diens verzoek, een ontmoeting had gehad. Die had hem zijn oorlogsplannen, en de plannen voor een vernieuwing van de keizerlijke macht ten gunste van het hele land uit de doeken gedaan, waarvan hij, Hans Ulrich, zeer onder de indruk was. Later hadden de beiden zich nog een keer getroffen en Hans Ulrich had zich bereid verklaard, om voor het leger van Albrecht een regiment aan te werven, en in zijn dienst te treden. Vanaf die tijd, werd hij steeds zeldzamer bij zijn familie gezien, hoewel die hem bijzonder nodig hadden.