Station Blumendorf

Station Blumendorf

Met de bouw van de spoorweg werd gestart in 1864. In 1866 wordt Blumendorf aangesloten op dit  spoorwegnet; Berlin – Görlitz - Hirschberg – Breslau. Het station was bij Niederdorf. Later werd het spoor geelektrificeerd. De post voor Blumendorf kwam tot 1938 met de trein.

    

Veel mensen uit het dorp werkten bij de spoorwegen. Alfred Buhn werkte in Hirschberg bij het spoor. Willi Hain bediende de spoorbomen bij de overgang Nonnenwald - Rabishau in toerbeurt met Paul Dumbrowski uit Kunzendorf. Men zei dat Willie de tijd doodde met breien. De bekendste spoorwegman was Richard Scholz bij de overgang Steinhauser - Neu Kemnitz. Scholz, die het liefst in zijn spoorweguniform rondliep, was oorlogsinvalide (WO I) en had maar één arm. Daarmee moest hij de spoorbomen bedienen, de wissels olien en verzetten, zelfs bij zeer strenge vorst. Zijn collega verdiende bij, door in het baanwachtershuisje mensen de haren te knippen. Bruno Nerger zat vaak in het station Blumendorf, om de tijd te doden maakte hij houten slippers, die hij dan later weer doorverkocht. Stationschef in Blumendorf was ene Mohaupt uit Querbach die zijn dienst deelde met ene Schwanitz.

 In juni 1945 werd de bovenleiding en het tweede spoor door Witrussische dwangarbeiders afgebroken.  Deze  40 –50 jarige Witrussen, deels voorzien van bont geborduurde mutsen waren als vrijwilligers gekomen, maar werden door veranderde politieke verhoudingen ineens dwangarbeiders. Zij kregen zeer weinig te eten en gingen vaak van huis tot huis en bedelden om voedsel. Als tegenprestatie voor spijs en drank zongen ze de melancholieke Russische liederen ook Burłaki genaamd.

Ondanks protesten van de inwoners, heeft de Poolse spoorwegen het stationnetje in 2007 omgestoten, omdat het op instorten zou staan.... Het puin ligt er nog tot op de dag van vandaag.

Stacja Kwieciszowice/Blumendorf

Budowy kolei rozpoczął się w 1864 roku. W 1866 roku, Kwieciszowice był podłączony do trasa Berlin-Zgorzelec-Jelenia Góra-Wrocław. Stacja została w tak nazywane Niederdorf (Dolnym Kwieciszowice). Później kolej został zelektryfikowany. Poczta dla Kwieciszowice przynoszone było aż do 1938 roku przez pociąg.

 
Wiele ludżi z wsi pracowali jako kolejarz. Alfred Buhn w Jelenia Góra. Willi Hain obsługiwał bramy na przejście Nonnenwald - Rębiszów, w rotacji z Paul Dumbrowski z Proszowa. Powiedzieli że Willi zawsze robił na drutach z nudów. Najsłynniejszym był Richard Scholz. On był operatorem szlaban i przełączników weksle na przejście Kolonii Kwieciszowice - Nowa Kamienice. Scholz, który preferował chodzić cały dzień w jego mundurze kolejowym, był niepełnosprawnych. W pierwsze wojny światowej stracił jedną reką. W ten jedyna ręka miał otworzyć i zamknąć szlabany, i olejować i przeciwstawić weksle, nawet w bardzo ciężkie mrozy. Jego kolega zarabiał dodatkowe pieniądze, on pracował w wartowni jako fryzjer.Bruno Nerger często siedział w stacja Kwiecziszowice, żeby szybko minął czas robił drewniane klapki, które późni sprzedawał. Zawiadowca był Mohaupt z Przecznica razem z jednym Schwanitz

 W czerwcu 1945 r., napowietrznych i drugiego kolej był rozbierane przez Białorusi robotników przymusowych. Tej 40 -50 letni Białorusi, niektóre w kolorowy wyszywane kapelusze futrami jako wolontariusze przyszli razem z Ruskich, ale nagle zmienił warunki polityczne i Białorusi zostali jako robotników przymusowych. Dostali niewiele do jedzenia i często chodzili w Rębiszów od domu do domu i poprosił o jedzenie. W zamian za jedzenie i picie, oni śpiewali melancholijne pieśni rosyjskie zwane Burłaki.

Mimo protestów mieszkańców, Polski Koleje Państwowe w 2007 r. zniszczyli budynek, ponieważ byłoby to zagrożenie dla ludzi.... Gruz nadal leży do dziś.

De legende van de monnik

Wolfgangsbron

Op de Kemnitzkam boven Blumendorf, stond in vroeger tijden, een aan de heilige Wolfgang geweide kapel, die het reisdoel was, van veel bedevaartgangers, die tot van Hirschberg kwamen. Slechts weinig overblijfselen “spreken“ vandaag nog van zijn eenst bestaan. Vrouw Sage heeft in rijke mate haar altijdgroene ranken om de Wolfgangskapel geslingerd. 

Waar ze eens gestaan heeft, zou een grote schat verborgen liggen, de gaven, die eens door de bedevaartgangers geschonken zijn. Ook een gouden kruis, dat ooit de in de buurt staande denneboom; de Kruisden versierde zou ook daar begraven zijn. In alle tijden, waren er bevlogen mensen, die zich voornamen om de schat te bergen, doch nooit is het hen gelukt. Altijd was er een “vergissing“ in het spel die het vinden onmogelijk maakte. Een ieder, die bij de schatgraverij aanwezig was, stierf binnen de duur van het jaar. Heel zeker is het, dat een geest in de verschijning van een monnik de schat bewaakt. 

Tegen hem konden zelfs de rondtrekkende Breslauer koopmannen niet op, die gezamelijk met een geestelijke en een scherprechter er op uit trokken om de schat te bergen. Ook zij moesten onverrichter zake vertrekken.

Een bron in de buurt van de Wolfgangskapel, bij die de bedevaartgangers gewoon waren te rusten en hun voedsel tot zich te nemen, heet vandaag de dag nog de Neringsbron. Het water zelf werd wonderwerkende kracht toegeschreven. Men noemde de Neringsbron het Silezische Bethesda, die door een engel bewaakt werd. Ontelbare zieken zouden daar hun gezondheid terug gekregen hebben. 

De sage weet te berichten dat men er ontelbaar veel krukken en loopstokken gevonden zijn, die van hun ongemakken bevrijde mensen, als dank aan God achterlieten. De Kruisden is allang gebarsten. Op zijn plaats plantte men een jonge den die, dezelfde naam draagt.

Legenda od duchu zakonnika

Nad grzbietem Kamienica nad Kwieciszowicami, stały w dawnych czasach, kaplice poświęcone Świętemu Wolframowi. Były one celem wielu pielgrzymek, przybywających nawet  z Jeleniej Góry. Dzisiaj pozostały tylko ruiny, które są dowodem ich istnienie. Legenda mówi, że Saga swoimi zielonymi, ramionami obejmowała Kaplicę Wolframową. 

Tam, gdzie ona stała, został ukryty wielki skarb – dary, które kiedyś składali pielgrzymi. Ten złoty krzyż, który kiedyś dekorował świerk podobno zakopany jest niedaleko. Zawsze byli ludzie - pasjonaci który chcieli odnaleźć ten skarb, ale nigdy nikomu to się nie udało. Zawsze była jakaś przeszkoda, która to uniemożliwiała. Każdy, kto podejmował taką próbę, umierał w tym samym roku. Jedna rzecz jest pewna, duch zakonnika, który się pojawia w tym miejscu chroni ten skarb. 

Nawet nie mogli się sprzeciwić jego mocy wędrowni handlarze z Wrocławia którzy razem z księdzem i sędzią próbowali odnaleźć ten skarb. Oni też odeszli z niczym.

Źródło blisko Kaplicy Wolframowej, gdzie jedli i odpoczywali pielgrzymi, do dziś nazywa się Wolframowym Źródłem. Woda  ma moc uzdrawiającą. Wolframowym Źródłem też był nazywany Śląski Bethesda, który, jak głosi legenda, był chroniony przez anioła. Woda ze źródła wielu ludzi uzdrowiła. 

Saga mówi, że obok źródła znaleziono liczne dowody uzdrowień: kule i laski.  Świerk, na którym wisiał krzyż dawno już pękł. Na jego miejscu posadzono nowy, młody świerk, który nosi tą samą nazwę – Krzyżowy Świerk.  

Vliegtuigcrash op de Schmeidelsberg

Dornier 215

Het verhaal van het horloge

Van Herman Wehner uit Gotthardsberg zei men dat hij het gras kon horen groeien. Het was ergens in 1940, laat op de avond, toen hij het ronken van een vliegtuig hoorde en daarna plotseling een geluid “alsof een stapel hout omvalt” (waarschijnlijk het breken van takken en stammen), gevolgd door doodse stilte. Hij liep meteen naar boswachter Dyballa om het voorval te melden. Deze kreeg ook een telefoontje van zijn collega uit Querbach die een vuurgloed in het revier van Gotthardsberg had gezien. Dyballa meldde een vermoedelijk neerstorten van een vliegtuig in zijn revier bij de politie.

 “Of er die nacht nog gezocht werd weet ik niet”, vertelt de toen negenjarige Werner Frischling. “Maar de volgende morgen ging de boswachter waarschijnlijk samen met Herman Wehner en Gustav Tietze – Maurer op zoek en vond het wrak vlakbij een boswei, waar vroeger ook gehooid werd en tegen het einde van de oorlog vee uit Kunzendorf verstopt werd”. Dyballa meldde de ligging van het wrak bij de lokale overheid o.a bij burgemeester Paul Neuman. 

Toen het ongeluk bekend werd ging de lokale jeugd natuurlijk direkt kijken o.a. Helmut Bühn, die veel van vliegtuigen af wist. Het was een tweemotorige Dornier 215 een korte afstands bommenwerper met vier bemanningsleden. Overal lagen brokstukken, motoronderdelen en munitie. Er hing een lichaam in de bomen. Het vliegtuig had een spoor in het nog jonge bos achtergelaten, door de toppen van de dennenbomen af te maaien. Een uur later werd het gebied door het leger afgezet.

Günther Walter, toen 13 jaar, vertelt over de opwinding in Blumendorf toen een Luftwaffe eenheid verscheen die met verschillende auto’s  omhoog naar Gotthardsberg wilde. Een zwaar bergingsvoertuig lukte het niet om vanaf de Gasthaus Meisner de Weinberg op te rijden, en moest waarschijnlijk terug om via Alt Kemnitz en Seifershau naar de onheilsplek te komen. Ongelooflijk maar waar, een Tjechische vrachtwagen met een houtvergasser lukt het wel om via de Weinberg naar boven te komen. De mannen van de Luftwaffe borgen de lichamen van hun collega’s. Wehner vertelde dat één van de bergers niet goed werd en steun moest zoeken om niet flauw te vallen. Wehner heeft waarschijnlijk de de vrachtwagens de berg op geloodst. Nadat de Luftwaffe vertrokken was, gingen enkele jongens; Werner Frischling, Alfred Menzel, Herbert Gringmuth, Heinz Günter en Werner Wiesner een kijkje nemen op de plek van het ongeval, maar vonden alleen maar kleine stukjes metaal.

Eind jaren zestig waren Kazimir Kukurudziak (toen een jaar of tien) en enkele andere jongens uit Gotthardsberg op de plek aan het rondstruinen en vonden toen, het nog gave horloge van één van de bemanningsleden. Men zegt dat het nog tikte......

Wypadek samolotu nad  Kowalówką

O Hermanie Wehner z Bożej Góry ludzie mówili, że słyszy jak trawa rośnie....

To się zdarzyło późnym wieczorem w roku 1940. Herman usłyszał samolot i nagle  dźwięk "jak stos drewna upadąa" (prawdopodobnie łamanie gałęzi i pni), a nastąpiło martwej ciszy. Zaniepokojony udał się do leśniczego zameldować o tym wydarzenie. Leśik Dyballa również otrzymał telefon od swojego kolegi z Przeznica że widżał w rewirze  Boża Gora kulisty piorun. Dyballa zgłoszono podejrzenie katastrofy samolotu w jego rewiru na policji.

“Czy oni tej samej nocy udali się na poszukiwanie- tego nie wiem..” powiedział Werner Frischling, który liczył sobie wówczas zaledwie15 lat i zamieszkiwał na Bożej Górze. "Ale następnego rana leśnik, prawdopodobnie razem z Hermanem Wehner i Gustava Tietze - Maurer szukali i znależi wraku pobliżej pastwisko, również używany do ukrycie bydła Proszowej na końca wojna". Dyballa zgłaszal położenie wraku na samorządowych u burmistrza Paula Neumana.
 
Kiedy wypadek stał się znany młodzież oczywiście bezpośrednio poszło oglądać to m.in. Helmut Bühn, który wiedżał dużo o samoloty. To był dwusilnikowym Dornier 215, krótki zasięg bombowca z czterech członków załogi. Wszędzie leżało kawalki z samolot, części silnika oraz amunicji. Jedna viała wisiała  na drzewo .Samolot robiło szlak w młodym lesie, złamany szczyty sosen. Godziny później teren został obalony przez wojsko.

Günther Walter, wtedy13 lat, mówi o emocji w Kwieciszowice kiedy jednostka Luftwaffe chciał z różnych samochodów jechać do Boża Góra.Niemniecki ciężarówka nie udało jechać od Gasthaus Meisnera na Weinberg i prawdopodobnie wrócił do Stara Kamienica i przez Kopaniec udalo się jechać do obszaru katastrofy. Niewiarygodne, ale na prawda, czeska ciężarówka z gazogeneratora na drewna udało jechać przez Weinberga na miesce katastrofu. Ludzie z Luftwaffe zbierali ciał swoich kolegów. Wehner powiedział, że jeden z ratowników prawie zemdlał i musiał szukać wsparcia aby nie zemdleć. Wehner prawdopodobnie prowadził ciężarówki do góry. Kiedy Luftwaffe odeszli, kilka chłopcy; Frischling Werner, Alfred Menzel, Herbert Gringmuth, Heinz Günter Werner Wiesner poszli spojrzeć na miejscu wypadku, ale znaleziono tylko niewielkie kawałki metalu.

W latach sześćdziesiątych Kazimierz Kukurudziak, wówczas jeszcze będący dzieckiem  podczas zabawy w tamtym miejscu z paroma innymi chłopcami, znaleźli niemiecki zegarek należący do jednego z członków tego samolotu.

Zegarek ten nadal tykał......